Polska historia jest niezwykle bogata. Nie tylko pod względem liczby wydarzeń, które miały ogromne znaczenie dla dzisiejszego jej kształtu, ale także w odniesieniu do niezwykłych osobistości, które do jej rozwoju się przyczyniły. Liczne grono wybitnych Polaków to przedstawiciele świata kultury, nauki, sztuki, a także polityki. Wśród nich znajdą się również tacy, którzy w swojej działalności połączyli różne dziedziny i dzięki temu pozostawili niezwykłe świadectwo dla kolejnych pokoleń. Jedną z nich jest niewątpliwie Władysław Bartoszewski.
Krótki czas spokoju..
Władysław Bartoszewski urodził się 19 lutego 1922 roku w Warszawie. Jego ojciec był jednym z ówczesnych dyrektorów Narodowego Banku Polskiego, matka natomiast pracowała w urzędzie miasta. Edukację szkolną Bartoszewski rozpoczął w wieku lat ośmiu, uczęszczając do prywatnego katolickiego Gimnazjum imienia św. Stanisława Kostki, które ukończył w roku 1937. Następnie kształcił się w Liceum Towarzystwa Wychowawczo-Oświatowego, które ukończył w maju 1939 roku, czyli tuż przed wybuchem II wojny światowej.
Lata wojny
Zaraz po wybuchu wojny siedemnastoletni Władysław Bartoszewski został pracownikiem Polskiego Czerwonego Krzyża na stanowisku noszowego. Jego zadaniem było przenoszenie rannych i umierających z terenów objętych walkami do polowego szpitala. We wrześniu 1940 roku Bartoszewski dostał się do niewoli niemieckiej i do 08 kwietnia 1941 roku był jednym z więźniów obozu Auschwitz. Opuścił go w wyniku dzięki interwencji PCK w Międzynarodowym Czerwonym Krzyżu.
Po opuszczeniu obozu natychmiast podjął się organizacji tajnej Rady Pomocy Żydom. Aktywnie uczestniczył w prowadzonych przeciw okupantowi działaniach podziemia, jako członek Armii Krajowej brał udział w Powstaniu Warszawskim. Przez cały okres walk prowadził szczegółową dokumentację rozgrywających się w kraju wydarzeń. Jego praca Egzekucje publiczne w Warszawie w latach 1943-1944 posłużyły jako materiał dokumentacyjny w Procesie Norymberskim.
Życie i działalność pod rządami komunistycznymi
Władysław Bartoszewski, mimo iż miał znaczny udział w badaniach nad zbrodniami niemieckimi w Polsce, nie zaznał spokoju po zakończeniu wojny. Prześladowany przez komunistyczną władzę pod zarzutem szpiegostwa spędził w więzieniach okres od listopada 1946 do sierpnia 1954 roku. Jego rehabilitacja nastąpiła w roku 1955.
Kolejne lata to współpraca z Tygodnikiem Powszechnym, Towarzystwem Kursów Naukowych oraz wykłady w ramach Uniwersytetu Latającego i na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Jako aktywny działacz i propagator ruchu NSZZ Solidarność był internowany od 13 grudnia 1981 do 28 kwietnia 1982 roku.
Polityk, historyk, publicysta..
Władysław Bartoszewski w latach 1983-1990 prowadził gościnne wykłady na uniwersytetach w Monachium, Augsburgu oraz Eichstätt. Pełnił funkcję ambasadora RP na terenie Austrii w latach 1990-1995. Dwukrotnie sprawował urząd ministra spraw zagranicznych. Przewodniczący Międzynarodowej Rady Oświęcimskiej, Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, prezes Polskiego PEN Clubu. Odznaczony licznymi orderami i tytułami, w tym tytułem Sprawiedliwy Wśród Narodów Świata, honorowy obywatel nie tylko polskich miast, ale i Państwa Izraela. Na zawsze zapamiętany jako człowiek o niezłomnym charakterze. Władysław Bartoszewski zmarł 24 kwietnia 2015 roku.