Polska historia jest niezwykle bogata. Nie tylko pod względem liczby wydarzeń, które miały ogromne znaczenie dla dzisiejszego jej kształtu, ale także w odniesieniu do niezwykłych osobistości, które do jej rozwoju się przyczyniły. Wiele z nich urodziło się, żyło i umierało właśnie w Warszawie.
Zofia Nałkowska – poetka, pisarka i posłanka na Sejm PRL
Zofia Nałkowska urodziła się w Warszawie 10 listopada 1884 roku. W rodzinnym mieście ukończyła pensję. Na Uniwersytecie Latającym studiowała historię, geografię, ekonomię, a także językoznawstwo. Jej debiut literacki nastąpił w roku 1898 na łamach Przeglądu Tygodniowego, gdzie zaprezentowała swoją twórczość liryczną. Jako autorka powieści po raz pierwszy wystąpiła w 1906 roku, ogłaszając swoje Kobiety.
Działalność w czasie wojny
W czasie wojny aktywnie działała w podziemiu kulturalnym. Weszła w skład Głównej Komisji Badań Zbrodni Hitlerowskich. Wynikiem tej działalności było powstanie jednego z jej najbardziej znanych opowiadań, zatytułowanego Medaliony. Za najwybitniejsze dzieło okresu międzywojennego w roku 1935 otrzymała Państwową Nagrodę Literacką za powieść Granica.
Twórczość literacka
W twórczości Zofii Nałkowskiej znajdziemy różne gatunki literackie. Tworzyła zarówno powieści, dramaty, jak i nowele i opowiadania. Przez wiele lat prowadziła również dzienniki, które po jej śmierci wydano. Wśród znanych dzieł pisarki znajdują się wspomniane już Medaliony, Granica, Kobiety, a także Dom kobiet, Mój ojciec, Romans Teresy Hennert. Nałkowska stworzyła również powieść autobiograficzną pod tytułem Dom nad łąkami, w której opisuje swoje dziecięce lata, spędzone w Wołominie koło Warszawy.
Pożegnanie artysty
Zofia Nałkowska, doceniana zarówno przez grono artystyczne, jak i oficjeli państwowych, odznaczona Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski, zmarła 17 grudnia 1954 roku. Pochowana z pełnymi honorami państwowymi spoczęła w Alei Zasłużonych na cmentarzu Wojskowym na Powązkach.