O tym, że w okolicy Warszawy znajdziemy liczne, a przy tym warte odwiedzenia miejsca, nie trzeba już chyba nikogo przekonywać. Malownicze tereny Mazowsza kryją w sobie wyjątkowe skarby. Mamy tu zarówno te wzniesione ręką ludzką, jak i te, które pojawiły się dzięki siłom natury. O ile jednak leśne przechadzki w mroźne dni niekoniecznie wszystkim przypadną do gustu, o tyle zwiedzanie okazałych wnętrz pałaców brzmi już bardziej zachęcającą. Cóż, tego rodzaju atrakcji w sąsiedztwie stolicy nie brakuje.
Zespół pałacowo-parkowy w Radziejowicach
Radziejowice – wioska położona w powicie żyrardowskim. To właśnie tam znajdziemy zachwycający swoją formą i eleganckim stylem, klasycystycznym stylem pałac, którego początki sięgają XVII wieku. Ukończona na przełomie XVIII i XIX wieku, powstała z inicjatywy Stanisława Radziejowskiego, który postanowił opuścić zajmowaną wówczas przez familię wieżę mieszkalną. Początkowo utrzymana we wczesnobarokowym stylu, wyposażona w długą arkadową galerię z widokiem na ogród, stanowiła nową siedzibę dla rodu Radziejowskich. Bywał tam król Zygmunt III Waza, a w roku 1632 pałac odwiedził z małżonką kolejny z dynastii Wazów – Zygmunt IV.
Kolejni zarządzający majątkiem wprowadzali modernizacje architektoniczne, których wynikiem jest właśnie klasycystyczny kształt pałacu. Większą uwagę poświęcono też terenom wokół posiadłości. Z inicjatywy Józefa Krasickiego utworzono tam park krajobrazowy wraz z utrzymanym w stylu neogotyckim zameczkiem – reminiscencji pierwotnej na tym obszarze siedziby rodu Radziejowskich. Taka sceneria przyciągała osobistości ze świata kultury. Czas spędzali tu między innymi Henryk Sienkiewicz, Lucjan Rydel, Józef Chełmoński czy Juliusz Kossak.
Siedziba po czasach niepokoju
Jak większość imponujących obiektów pałac w czasie II wojny światowej zajęła armia niemiecka. Budynek pełnił wówczas funkcję szpitala dla żołnierzy. Podobnie też jak inne budowle po wyzwoleniu uległ dewastacji w wyniku działań Armii Czerwonej. Po roku 1945 majątek trafił pod opiekę państwa, a następnie przekazano go w ręce Muzeum Narodowego. Od tego momentu kompleks zaczął zyskiwać nowe życie pod okiem Warszawskiego Stowarzyszenia Historyków Sztuki, które utworzyło tam Dom Pracy Twórczej. Od roku 1965 bywają tam pisarze, aktorzy, muzycy, plastycy i wielu innych, związanych ze światem kultury i sztuki.