Polska historia jest niezwykle bogata. Nie tylko pod względem liczby wydarzeń, które miały ogromne znaczenie dla jej dzisiejszego kształtu, ale także w odniesieniu do niezwykłych osobistości, które do jej rozwoju się przyczyniły. Wiele z nich urodziło się, żyło i umierało właśnie w Warszawie. Wśród nich znajdziemy osobowości wyjątkowe, które swoją postawą i pasją były w stanie przełamywać rządzące od wieków stereotypy.
Stefania Wojtulanis-Karpińska – od marzeń do startów
Stefania Cecylia Wojtulanis-Karpińska urodziła się 22 listopada 1912 roku w Warszawie. Lotnictwem interesowała się od młodości. Aktywnie działała w Kole Młodzieży Aeroklubu Warszawskiego. Była studentką Wydziału Mechanicznego na Politechnice Warszawskiej. Jako jedna z pierwszych kobiet w kraju uzyskała licencję pilota balonowego i samolotowego. W roku 1935 rozpoczęła szkolenie szybowcowe. Ukończyła kurs pilotażu oraz kurs na instruktora spadochroniarstwa. Przy każdej okazji oddawała się lotniczej pasji i brała udział w zawodach, między innymi w VII Krajowych Zawodach Balonów Wolnych o Puchar im. płk. Aleksandra Wańkowicza, które odbyły się 17 maja 1936 roku w Toruniu. Ukończyła również kurs akrobacji na samolotach. Przed wybuchem wojny, jako pilot samolotu, balonu, szybowca, spędziła w powietrzu 192 godziny i 28 minut.
Lotnictwo w czasach II wojny światowej
Gdy wybuchła II wojna światowa Stefania Wojtulanis jako ochotnik wykonywała loty łącznikowe. Następnie została wcielona do Eskadry Sztabowej Naczelnego Dowódcy Lotnictwa generała Józefa Zająca. Po 17 września 1939 roku wraz z polskim lotnictwem ewakuowała się na teren Rumunii, gdzie do grudnia służyła jako kurier. W tym czasie pomagała lotnikom w ucieczkach do Francji, przekazywała im dokumenty i pieniądze. Później sama udała się do Francji i w stopniu podporucznika pracowała w sztabie lotnictwa. Po zajęciu przez wojska niemieckie Francji przedostała się do Wielkiej Brytanii. Tam od 01 stycznia 1941 jako pierwsza cudzoziemka została członkiem Pomocniczej Służby Transportowej, której zadaniem było dostarczanie samolotów z fabryk na lotniska kolejnych jednostek.
Po zakończeniu wojny zdemobilizowana Stefania Wojtulanis-Karpińska przeniosła się wraz z poślubionym Stanisławem Karpińskim do Los Angeles w Kalifornii. Tam prowadziła aktywną działalność społeczną, działalność na rzecz kombatantów. Nie zapomniała też o swojej pasji i przewodniczyła Stowarzyszeniu Lotników Polskich w Kalifornii Skrzydła Pacyfiku.
Stefania Wojtulanis-Karpińska zmarła 12 lutego 2005 roku. Jako pierwsza Polka spędziła 1000 godzin, pilotując samoloty bojowe. Odznaczona wielokrotnie za życia, także po śmierci została uhonorowana granitową płytą i własnym drzewkiem w Międzynarodowym Lesie Przyjaźni w Kansas. Dostąpiła tego zaszczytu jako jedyna z polskich lotników.