Staroświecka ulica Stare Nalewki w centralnym obszarze Warszawy, została niedawno uznana za zabytek przez Mazowieckiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków. Ta ulica jest pamiątką po dawnym trakcie Nalewki, który ucierpiał podczas II wojny światowej, kiedy Niemcy zniszczyli żydowskie getto.
Nazwa 'Nalewki’ została oficjalnie przyjęta przez Komisję Brukową w 1770 roku. W tamtym czasie, ta droga rozciągała się od Magazynu Karowego do placu na Muranowie, a jej przebieg został najprawdopodobniej uregulowany w latach 70-tych i 80-tych XVIII wieku. Społeczeństwo zamieszkujące tę ulicę ukształtowało się dzięki dekretowi ministra policji wydanym w październiku 1812 r., nakazującym Żydom mieszkającym w Warszawie przenieść się do obszaru Franciszkańskiej i Nalewek.
Z biegiem czasu, ulica Nalewki przekształciła się w jedną z najważniejszych arterii handlowych w stolicy i stała się głównym traktem tzw. dzielnicy północnej (znanej również jako dzielnica żydowska, muranowska, nalewkowska lub Nalewki). W XIX wieku stała się głównym traktem dzielnicy żydowskiej, a w XX wieku służyła jako droga tranzytowa pomiędzy powstającymi nowymi obszarami miasta (Żoliborzem, Marymontem i Bielanami a centrum Miasta).
W 1881 roku, ulicą Nalewki poprowadzono linię tramwajową. Podczas instalacji torów dla tramwajów konnych, brakujące fragmenty ulicy zostały wybrukowane. W 1908 roku, podczas przebudowy i rozbudowy torowisk dla tramwajów elektrycznych, możliwe że nawierzchnia została przełożona.