Na historycznym Starym Mieście w Warszawie, przy ulicy o nazwie Brzozowa, stoi jeden z najbardziej urokliwych budynków miasta – Dom Profesorów. Nazwa ta wywodzi się od wybitnych akademików z Uniwersytetu Warszawskiego, którzy w okresie międzywojennym zamieszkiwali ten obiekt. Charakterystyczną cechą Domu Profesorów jest jego unikalna konstrukcja – do wejścia do kamienicy prowadzi malowniczy mostek, a aby dotrzeć do niższych kondygnacji budynku, trzeba skorzystać ze schodów. W dalszej części tekstu przedstawimy historię tego niezwykłego budynku.
Obecnie znajdujący się przy Brzozowej 12 budynek początkowo służył jako spichlerz zbożowy. Został on zbudowany w 1633 roku przez Baltazara Strubicza, który był zarówno kupcem, jak i członkiem rady miejskiej stolicy – racji. Nad wejściem do budynku przetrwała do dziś tablica z łacińską inskrypcją oraz herbami: Brochwicz należący do Baltazara Strubicza i Doliwa – herb jego małżonki.
W XIX wieku budynek przeszedł transformację i został przerobiony na kamienicę, która połączona była z sąsiadującą posesją o numerze 9 na Bugaju. Następna modernizacja miała miejsce w okolicach roku 1920 według projektu Kazimierza Tołłoczko. Przebudowa ta miała na celu dostosowanie budynku do potrzeb profesorów Uniwersytetu Warszawskiego, co pośrednio wpłynęło na nadanie budynku nazwy „Dom Profesorów”.